Publikacija, zapravo, knjiga etabliranih novinarskih intervjua sa povodom i bez povoda, rađenih između novinarke i najznačajnijih ličnosti kako kulturne i političke scene, tako i sa najpopularnijim piscima, pesnicima, glumcima, fotografima svetske provinijencije. Takođe, u ovaj novinarski rad, uključeni su i istaknuti javni poslenici, koji su predanim angažmanom doprineli početku društvenih promena u zatvorenom i uskogrudom društvu, poput književnika i urednika izdavačke kuće ,,Arhipelag“ Gojka Božovića i istoričara umetnosti, ujedno i književnika Nebojše Milenkovića. Posebna pažnja u knjizi posvećenа je profesorima Fakulteta političkih nauka u Beogradu.Veliki broj intervjua objavljen je na portalu nova.rs pod uređivačkom palicom novinarke Jelene Koprivice, a na inicijativu diplomiranog politikologa Dimčić, koja je izborom sagovornika, ujedno i tema pokrenula važna pitanja iz sveta politike, poput istorijskog razumevanja okolnosti pod kojima su se vodili poslednji ratovi, tražeći odgovore na nelaka pitanja, a tiču se slobode srpskog društva, gde je (sloboda) upitna od petog oktobra pa naovamo. Autorkini sagovornici su se delimice, svako na svoj način, složili kako nesloboda srpskog društva umnogome proističe iz nedovoljnog aktivizma njenih građana i nepostojanja participacije u organizovanju vlasti. Taj „novi despotizam“ kako ga je krstio univerzitetski profesor iz Sidneja Džon Kin, sliči kriminogenom despotizmu, koji je uveliko prisutan u Srbiji, pre i posle strašnih ratova tokom raspada Jugoslavije.
Autorka je napisala intervju sa prof. dr Zoranom Stojiljkovićem koji je decidno ukazao na probleme novog despotizma, pošto je taj pojam sadašnji epitaf u globalnom svetskom društvu. Dimčić je linijom političke sociologije zaokružila temu digitalnog totalitarizma, u razgovoru sa prof.dr Slavišom Orlovićem, a sa negdašnjim predsednikom „Srpskog pokreta obnove“ Vukom Draškovićem, otvorila teme istorijskog nasleđa za vreme i posle komunizma, preko njegovog ekranizovanog romana „Ruski konzul“. Bivši diplomata i istoričar Milan St. Protić ukazao je na contradictio in adjecto srpskog naroda preko svoje knjige ,,Zemlja Viljema Tela“ poredeći malenu Srbiju sa razvijenom Švajcarskom. Preko izneverene revolucije 2005. javnost se, pak, upoznala, u još jednom intervjuu, sa stavovima koji deklarišu vreme tokom istorijskog petog oktobra, u kojem je gospodin Protić bio itekako agilan!
Pisci Arsenijević i Stojiljković, kao intelektualni iskorak našeg vremena, književno su pristupili razotkrivanju vladajuće elite, govoreći da sem svojih govora političari ne čitaju skoro ništa, te ne možemo očekivati da takva grupa donese progres u društvu i otrgne se od preteškog nasleđa iz prošlosti sa elementima višestrukog nacionalizma. Postavlja se pitanje: ima li srpsko društvo demokratiju ako njome upravljaju ljudi iz devedesetih godina prošlog veka i ko su, pak, novi delatnici koji slede takve upravljačke aršine? Tetralogija Vladimira Arsenijevića „Cloaca Maxima“ je po oceni Tajmsa (TLS) napisana jezikom elegancije i retka je slika uokvirena predanim tridestogodišnjim pisanjem sa pogledom u svet. Pisac smatra da u Srbiji vlada ,,patriotski duh“ koji paranoično prezire i nastoji da obustavi svaku inicijativu koja se zasniva na negovanju pozitivne komunikacije i dobrosusedskih odnosa.
Ovakve teške teme, otvorene na profesionalan način, dobra su priprema za autorkino razumevanje društvenih pojava, univerzalnih vrednosnih sistema, intelektiualne misli, političkog aktivizma kroz i pored neizgrađenih institucija, duž zvaničnih kanala informisanja i akademskog ćutanja na državno beznađe izdejstvovanog, može se reći, jednoumno napravljenog političkog sistema. Kakve i kolike su posledice narazumevanja istorijskih okolnosti po društvo, pitanje je svih pitanja!
